აჩიკო კამკია _ საქართველოს თავდაცვის სამინისტროს მეორე საარმიო კორპუსის ცალკეული სარემონტო-აღდგენითი ბატალიონის მებრძოლი. დაიბადა 1935 წლის 14 დეკემბერს, ოჩამჩირის რაიონის სოფელ კოჩარაში. ცხოვრობდა სოხუმში, მიმინოშვილის ქუჩაზე.
ელგუჯა კამკია_ აჩიკო კამკიას ვაჟი: ‘’მე თავად მოხალისეთა რაზმში ვიბრძოდი. მამა 22 სექტემბერს, ბატალიონიდან სახლში მოვიდა, ცოტა დაისვენა, დედას და ჩვენ დაგვხედა და უკან ბრუნდებოდა, როცა გზაზე უცხო პირები, სავარაუდოდ, აფხაზები ან კონფედერატები შეხვდნენ. მიხვდა, რომ ეს უცხო პირები ჩვენებს არ გავდნენ, ამიტომ მეზობლის ეზოში შევიდა და იქიდან გაექცა მათ. ისევ ბატალიონში დაბრუნდა, სადაც დაახლოებით ორი დღე დაჰყო. უკვე სოხუმში ვითარება უკიდურესად დაძაბული იყო და ომის ბედიც ცხადი გახლდათ, ამიტომ გადაწყვიტა, სახლში დაბრუნებულიყო დედაჩემის გამოსაყვანად. ქალაქი, ფაქტობრივად, მტერს უკვე აღებული ჰქონდა_ მტერი ქალაქში, ჩვენი ქუჩიდან შემოდიოდა; მამამ სახლში მისვლა ვერც კი მოასწრო_ სახლთან ახლოს დაიჭირეს აფხაზებმა და წაიყვანეს თავიანთ ე.წ. შტაბში, რომელიც ჩვენს ქუჩაზე იყო განთავსებული. რამდენი დღე იყო იქ, ზუსტად არ ვიცი, მაგრამ ისევ აფხაზებისგან შევიტყვე, რომ წამებითაა მოკლული.. რამდენიმე დღე აწამებდნენ და მერე, დანით, შუაზე, ჯვარედინად გადაჭრეს!
მამას იქ ყველა იცნობდა... მასთან ერთად, ჩვენი მეზობელი, ბერძენი კაციც მოკლეს და იქვე დატოვეს დახოცილები! შემდეგ, მკვლელებს, ჩვენი მეზობელი სომეხი ეროვნების კაცისთვის უთქვამთ, შტაბის ეზოში ორი გვამია, მიდი, დამარხე, სანამ სუნი აუვაო.. ამ სომეხს, რამდენიმე დღის შემდეგ, მეზობლებისთვის უთქვამს, რომ იქ ვიპოვნე მკვდარი აჩიკო, გადასაფარებელში გადავახვიე და იქვე, მიმინოშვილის ქუჩაზე, მესამე ჩიხში დავასაფლავეო... დედამ, სამი კვირის განმავლობაში, არაფერი იცოდა, თუმცა, გრძნობდა, რომ მეზობლები რაღაცას უმალავდნენ. შემდეგ, რუსი ეროვნების ქალს, ალკოჰოლის ზემოქმედების ქვეშ მყოფს, გაუმხელია დედაჩემისთვის ეს ამბავი. დედას იმ სომეხმა მეზობელმა აჩვენა მამაჩემი სადაც დაკრძალა; შემდეგ კი, ჩვენი აფხაზი ნათესავების დახმარებით, დედამ იქიდან გადმოასვენა მამა და სოხუმში, იაშტუხას სასაფლაოზე დაკრძალა... თავად სოჭში გადაფრინდა, იქიდან ჩამოვიდა თბილისში და ეს ამბავი გვიამბო... დედა 2003 წელს გარდაიცვალა.. დღეს, წითელი ჯვრისა და სახელმწიფოს დახმარებით, მამა გადმოასვენეს და აქ დავკრძალავთ, დედის გვერდით. დიდი მადლობა მინდა, გადავუხადო წითელ ჯვარს და ყველას, ვინც ამ საქმეში მონაწილეობდა...ახლა, ის მაინც გვაქვს ოჯახს ნუგეშად, რომ აღდგომას, მამის საფლავზე, წითელ კვერცხს გადავაგორებთ, მივალ და პატივს მივაგებთ...’’
