გიორგი გაჩეჩილაძე (ბელტიყლაპია) სოფ. ამაშუკეთის ეკლესიის მოძღვარი.
დაიბადა 1879 წ., წევაში, გარდაიცვალა 1924 წ. დაკრძალულია წევის წმიდა გიორგის ეკლესიის ეზოში. მამა გიორგი ეკუთვნოდა მღვდლების მემკვიდრეობით შტოს. მისი მამა იყო მღვდელი კონსტანტინე, ბაბუა – მღვდელი თევდორე, პაპის პაპა – დიაკვანი გრიგოლი. ოჯახური გადმოცემის მიხედვით, მათ წინაპარ მღვდლებს, სახარების ოთხი მოციქულის სახელების შესატყვისად, ერქვათ: მათე, მარკოზ, ლუკა და იოანე, რომელთა მოღვაწეობის დროის თანმიმდევრობა დასადგენია. სხვა სახელები უცნობია.
(გაჩეჩილაძეთა ამ შტოს შთამომავლებს ჯანმრთელი, ზორბა ტანისა და მადის გამო, მეტსახელად “ბელტიყლაპიები” ეწოდათ. ოჯახური გადმოცემით, მათ საერთო წინაპრად სახელდება (ხახუტა?) გაჩეჩილაძე, რომელიც სოლომონ I-ის დროს შორაპნის მეციხოვნე ყოფილაა).
მღვდლად კურთხევამდე მამა გიორგი ქუთაისის დაწყებითი სკოლის მასწავლებელი იყო. პედაგოგიურმა პრაქტიკამ მიიყვანა იგი ღვთისმსახურებასთან დაკავშირების გადაწყვეტილებამდე. რაკი წევის წმიდა გიორგის ეკლესიაში სხვა მღვდელი წირავდა, ამიტომ იგი ამაშუკეთის ეკლესიაში ეკურთხა მღვდლად.
თანამედროვეებს მამა გიორგი დაამახსოვრდათ მისი, საერო ფასეულობათა განსულიერების და სულიერ ფასეულობათა საბუნებისმეტყველო მეცნიერაბათა დონეზე გააზრების, სულისკვეთებით. გადმოცემის მიხედვით, იგი იყო თავისი მრევლის სულიერი მამა ეკლესიაში და ჭირისა და ლხინის უცვლელი თამადა ეკლესიის გარეთ, იღვწოდა საქართველოს დამოუკიდებლობისათვის...
მრევლის თვალში მამა გიორგის ისეთი ავტორიტეტი ჰქონდა, რომ გარდაცვალების შემდეგ, მისი მომსწრე მოხუცები მის სახელს უკავშირებდნენ ყველა არაკონიუნქტურულ აზრს, მიუხედავად იმისა, რომ ბევრი ასეთი აზრი მთელ საქართველოში იყო გავრცელებული, მოხუცები მათ მაინც მამა გიორგის მიაწერდნენ.
იმერული აქცენტით გაიძახოდნენ, - რავარც გიორგი მღვდელი იტყოდაო. – მაგალითად, ათეისტ კომკავშირლებს ეკლესიიდან მაუზერების სამიზნედ გამოუტანიათ ხატები და იძახდნენ:
- თუ ღმერთი არსებობს, დაგვაკლოს რამეო! მამა გიორგის უპასუხნია: - გადაურევიხართ, შვილო, და მეტი რა უნდა დაგაკლოთო!?
ერთი წეველი ბოლშევიკი აქტივისტი მრევლს არწმუნებდა, - ღმერთი არ არსებობსო!
მამა გიორგის გაუფრთხილებია: - დაისჯები. შვილოო!
მიდიოდა ეს აქტივისტი ზესტაფონში. ძირულა ყოფილა მოდიდებული და ბონდი მოუშლია. აქტივისტს გადაუწყეტია მდინარის ფონზე გასვლა. დასცდენია ფეხი, ჩავარდნილა წყალში და დამხრჩვალა. მორალი: - რავარც გიორგი მღვდელი იტყოდა: - იძახე ახლა – არ არის ღმერთიო!.. არავინ უწყის, მართლა თქვა თუ არა ეს მამა გიორგიმ, ალბათ არა, რადგანაც ამგვარ შემთხვევებს ადგილი ჰქონდა მამა გიორგის გარდაცვალების შემდეგ. მაგრამ, მთავარია არა ის, მართლა თქვა თუ არა მამა გიორგიმ ეს სიტყვები, არამედ ის, რომ ყველა ასეთ სიტყვას მრევლი უკავშირებდა მამა გიორგის ხსოვნას და ავტორიტეტს.
მამა გიორგის ჰყავდა მეუღლე – აზნაურ ტიმოთე კიკნაძის ასული – ოლღა, ოთხი ვაჟი და ორი ქალიშვილი. (ვაჟებს შორის უფროსი იყო სიმონი* - ცნობილი საზოგადო
მოვაწე, მეცნიერი, ლიტურატურის თეორიის პირველი სახელმძღვანელოს შემქმნელი, პოეტი, იუმორისტი).
ა. მასზე ყურადღება გაამახვილა ა.ბელიაშვილმა რომანში “ოქროს ჩარდახი” (ერთტომეული, გვ. 508, თბ., 1954).
