მინდიაშვილი მერაბ გიორგის ძე დაიბადა 14 იანვარი 1957 წელი სოფელი ქემერტი ცხინვალი , ცხოვრობდა რუსთავი, გარდაიცვალა  18 მარტი 1991 წელი

სოფლის მოხალისეთა ბატალიონი

დიდი ლიახვის ხეობის სოფელ ქემერტში დაბადებული  წელი მერაბ მინდიაშვილი 1991წლის 18 მარტს  რუსულ-ქართული კონფლიქტის დროს, ოსმა სეპარატისტებმა ერედვის გზაზე კუნძზე მიაბეს და ცოცხლად დაწვეს.მინდიაშვილი 1989-91 წლებში რუსი და ოსი სამხედროების წინააღმდეგ, თავდაცვით ბრძოლებში აქტიურად მონაწილეობდა.ამბობდნენ, რომ ოსებს მისი მოკვლისთვის ჯილდოც ჰქონდა დაწესებული, მისი სიკვდილის შემდეგ ოსმა სეპარატისტებმა ცხინვალში ფოიერვერკი გაუშვეს. ამის შესახებ მის წამებაში მონაწილე ერთ-ერთმა ოსმა მოყვა."ისე მოხდა, რომ 1990 წელს დიდი ლიახვის ხეობაში კუნძზე მიბმული ერთი ქართველი მღეროდა, ვიდრე ცეცხლმა მისი სხეული ფერფლად არ აქცია.“თანასოფლელები მერაბს ზედმეტსახელად ჯიუტი და შეუპოვარი ხასიათის გამო “ვიროს“ ეძახდნენ. როდესაც ტყვედ ჩავარდა და სასიკვდილოდ განწურული ხის კუნძზე მიაბეს, არ შეშინებულა, ცეცხლმოკიდებული მერაბ მინდიაშვილი ხმამაღლა მღეროდა “შავლეგოს“.

ალბათ, ყველამ იცის, ვინ იყო მერაბ მინდიაშვილი, რომელიც 1989-1991 წლებში, სამაჩაბლოში გმირულად იბრძოდა. ალბათ, ისიც გაგონილი გექნებათ, ხის კუნძზე, რომ ''მიაბეს'' და ცოცხლად დაწვეს. 

მერაბ მინდიაშვილი, ბავშვობაში ძალ-ღონით სავსე ყოფილა. მისი ფიზიკური სიძლიერის გამო, მერაბის ბაბუამ - ''ვირო'' დაარქვა.. 

როგორც მერაბის ახლობლები და მეზობლები ჰყვებიან, მერაბ მინდიაშვილი ''ხეობის ლიდერი'' ყოფილა. გამოირჩეოდა მეგობრობით, თავისი თანასოფლელების პატივისცემითა და ერგულებით.. მისი სამშობლოსადმი სიყვარული, ერთგულობა და თავდადება მთელმა სოფელმა იცოდა.

მისი სამშობლოსადმი თავდადება, სწორედ ომის პერიოდშიც გამოჩნდა. მის შესახებ, დიდი თუ პატარა ლაპარაკობდა. თურმე, ამბობდნენ რომ ოსებს, მისი მოკვლისათვის ჯილდოც ჰქონდათ დაწესებული. 

მერაბის გარდაცვალების შესახებ, ძალიან ბევრ ისტორიას მოისმენთ. ერთ-ერთი ამბავი კი, ასე შეთხზეს:

გორის რესტორანში ჯაბა იოსელიანის ბანდიტებმა, ძილის წამალი ჩაუყარეს ღვინოში. ხელფეხშეკრული მიართვეს რუსებზე მიყიდულ ოს სეპარტისტებს'', - ამას კი, სიამაყით წერს ჯაბა იოსელიანი წიგნში "სამი განზომილება"...

მერაბ მინდიაშვილს, ბევრმა უღალატა. სწორედ მოღალატეებმა შეიწირეს მისი სიცოცხლე.

რა მოხდა სინამდვილეში?

1991 წლის მარტს, გამთენიისას მერაბ მინდიაშვილი და მისი ერთგული თანამებრძოლი, ერედვის გზის გავლით, ზვიად გამსახურდიასთან მიდიოდნენ. მისი ''თანამებრძოლი'' კი, მერაბის ''ქვისლი'' იყო. ოსებმა გაიგეს, რომ მერაბი და მისი თანამებრძოლი ზვიადისთან მიდიოდნენ, ისიც იცოდნენ, თუ რომელი გზით უნდა წასულიყვნენ. ოსებმა, მერაბს, ჩასაფრება მოუწყვეს. სანამ მერაბი, ''იმ გზას'' გაივლიდა, ''ტრაქტორს'' გაუვლია, რომელზეც 40 ადამიანი იჯდა, თუმცა ჩასაფრებულ ოსებს, არაფერი დაუშავებიათ.  ეს ფაქტი კი, იმას მიგვანიშნებს, რომ სწორედ მერაბის ''მოსაკლავად'' იყვნენ მისულები. 

როდესაც მერაბ მინდიაშვილი დაუნახიათ, ოსები შეტევაზე გადავიდნენ. პირველი ტყვია, მის თანამებრძოლს მოხვდა და ადგილზე დაიღუპა. მერაბი, ამ მომენტში მანქანის საჭესთან იჯდა. ცეცხლი რომ გაუხსნეს, მანქანიდან გადმოხტა. რამდენიმე ნაბიჯი გადადგა, მაგრამ მისი დაჭრილი თანამებრძოლი არ დაუტოვებია, უკან მიტრიალდა, მის დასახმარებლად. სწორედ ამ დროს, მერაბის, ტყვია მოხვედრია მუცელში.

 1991 წლის 18 მარტს, დაჭრილი მერაბი, ერედვის ტყეში, კუნძზე დააბეს, ბენზინი გადაასხეს და ცოცხლად დაწვეს. 

ცეცხლმოკიდებული მერაბი, ხმამაღლა მღეროდა ''შავლეგოს''. რათქმაუნდა, ''შავლეგო'', მეორე ჰიმნი იყო. წარმოგიდგენიათ? ცეცხლმოკიდებული ადამიანი, საშინელი ტკივილისას, სამშობლოს ''ჰიმნს'' მღეროდა.

წყარო - Defence Georgia საქართველოს თავდაცვა

ზურა ხაბარელი 1964-91 წწ გარდ. 27 წლის ხეითი-ერედვი სამაჩაბლო დაბ. სოფ. აჩაბეთი ცხინვალი