1116 წლის ზამთარში ტაოს ჩამოდგნენ დიდძალი სელჩუკები. დავითმა ხერხი იხმარა: ქართლის ლაშქარს მზადყოფნის საიდუმლო ბრძანება მისცა, თვითონ კი ქუთაისში წავიდა. ამით მოადუნა მტრის ყურადღება. თებერვალში, მეფის ბრძანებით, ქართლისა და მესხთა ლაშქარი კლარჯეთს შეიყარა, თვითონ დავითი შიდა სპით შეუერთდა მათ და მოულოდნელად დაესხა თავს სელჩუკებს. დავითის მოლაშქრეებმა მოსრეს მტერი, „აღიღეს დედა-წული მათი, ცხენები, ცხოვარი, აქლემები და ყოველი ნაქონები მათი“.
დავით IV აღმაშენებელი — საქართველოს მეფე 1089-1125
იმ პერიოდის თურქ სელჩუკების მმართველი გიათ ად-დინ მუჰამად თაფარი იგივე მაჰმედ I ან მეჰმედ I (თურქ. Ghiyath ad-Din Muhammad Tapar; დ. 1082 — გ. ბაღდადი, 1118) — სელჩუკთა იმპერიის სულთანი 1106-1118 წლებში, მალიქ-შაჰის მეორე ვაჟი.
ტახტზე ასვლამდე მონაწილეობდა დინასტიურ ომებში. 1097-1104 წლებში ებრძოდა უფროს ძმას, სულთან ბერქიიარუქს, რომელიც მარტივად დაამარცხა და სელჩუკთა სახელმწიფოს ტერიტორიების განაწილებაზე დაითანხმა, რის შემდეგაც მის მფლობელობაში შევიდა ანატოლიის ბეილიქები, საქართველოს სამეფო და სომხეთი.
მაჰმედმა 1106 წელს სელჩუკთა იმპერიის ტახტიდან ჩამოაგდო მისი მცირეწლოვანი ძმისშვილი, მელიქ-შაჰ II და გახდა სელჩუკთა სულთანი. მის დროს გაგრძელდა შიდა დაპირისპირება სელჩუკთა დინასტიის წევრებს შორის. მის ძმას, სენჯერს ეკავა ხორასნის პროვინიცა. მაჰმედმა მალევე შემოიკრიბა სირიელი მხედრები და მათი დახმარებით, 1107 წელს მდინარე ხაბურთან დაამარცხა და მოკლა მისი ერთ-ერთი მთავარი მეტოქე — ქილიჩ-არსლან I.
1110-იან წლებში სელჩუკთა სახელმწიფოში გაუარესდა მდგომარეობა. ჰამადანის ბეილერბეებისა და ხორასნელი ხანების აჯანყებების შედეგად მაჰმედ I-მა დაკარგა მავერანაჰრი. სელჩუკებმა ასევე დაკარგეს ტერიტორიები კავკასიაში, როდესაც საქართველოს მეფემ, დავით IV აღმაშენებელმა განმათავისუფლებები ბრძოლები წარმატებით დაიყწო საქართველოს სამხრეთ ნაწილში.
1118 წელს მაჰმედი გარდაიცვალა და დროებით, ბაღდადისა და ირანის ტახტი დაიკავა მისმა ვაჟმა, მაჰმუდ II-მ , მაგრამ იმავე წელს, სელჩუკთა იმპერიის სულთნის ტიტული მიიღო მისმა უმცროსმა ძმამ, აჰმედ სანჯარმა.
