1373 - თურქების შეჭრა ჯავახეთში. ალასტანთან ბრძოლაში დაიღუპა ქსნის ერისთავი.
ალასტანელი — ქართველ უფლისწულთა ზედწოდება XIII-XIV საუკუნეებში. წარმომდგარია საუფლისწულოს ცენტრის ალასტანის (ჯავახეთი) სახელწოდებიდან. ალასტანელად წოდებული უფლისწულები ფლობდნენ ჯავახეთისა და მის მოსაზღვრე ზოგიერთ მხარეს. საქართველოს ცენტრალური ხელისუფლების დასუსტებასთან ერთად ალასტანელი უფლისწულები „გახელმწიფებას“ ცდილობდნენ და „პროვინციის მეფეებად“ იქცნენ. ქართულ წყაროებში დასახელებულთაგან პირველი ალასტანელი იყო ლაშა გიორგი, უკანასკნელი კი — 1373 წ. 6 ივლისს თურქებთან ბრძოლაში მოკლული გიორგი ალასტანელი, ანდრონიკეს ძე.
გიორგი ალასტანელი (დ. უცნობია — გ. 6 ივლისი, 1373) — „პროვინციის მეფე“, ალასტანელების შტოს წარმომადგენელი, ძე ანდრონიკესი. მიიჩნევა დავით VIII-ის შვილიშვილად. ჰყავდა ძმა — დავითი.
მონღოლთა ბატონობის პირობებში საქართველოს ცენტრალური სამეფო ხელისუფლების დასუსტებასთან ერთად ალასტანელი უფლისწულები „გახელმწიფებას“ ცდილობდნენ და „პროვინციის მეფეებად“ იქცნენ, თუმცა გიორგის, როგორც ჩანს, სამეფო კართან კონფლიქტი არ ჰქონია. იგი დაიღუპა თურქებთან ბრძოლაში 1373 წელს. მეფე ალექსანდრე I დიდის მიერ მცხეთის სვეტიცხოველისთვის 1433 წელს გადაცემული შეწირულების წიგნის მიხედვით, კათოლიკოს თეოდორეს გიორგი ალასტანელის სიკვდილის მაგალითით ლაშქარი გაუმხნევებია.
დავით ანდრონიკეს ძე — XIV საუკუნის ქართველი დიდგვაროვანი, „პროვინციის მეფე“ (1354-1382). მიჩნეულია დავით VIII-ის შვილიშვილად.
დავითმა 1382 წლის სიგელით მამულები უბოძა ოქროს საყდარს, მასში აღნიშნულია დავითის ზეობის 28-ე ინდიქტიონი, რომლის მიხედვითაც დავითის „მეფობა“ 1354 წლიდან უნდა იწყებოდეს. ამავე სიგელში დასახელებული არიან მისი შვილები — გიორგი და ალექსანდრე. ანდრონიკე „მეფეს“ ორი ვაჟი ჰყავდა: დავითი და გიორგი ალასტანელი, ორივეს „პროვინციის მეფობაზე“ ჰქონდა პრეტენზია, ამიტომ სამფლობელო მამულები განაწილდა. გიორგის, როგორც უფროსს, მიუღია სამფლობელოების ძირითადი ტერიტორიები — ალასტანი და მისი რეგიონი. აქედან გამომდინარე, მიიღო მან ზედწოდება „ალასტანელი“, დავითი თავისი მამის სამფლობელოებსაც დაეუფლა შიდა ქართლში. 1382 წლის შემდეგ მის შესახებ ცნობები არ მოიპოვება.
