აღაიანის ბრძოლა — 1625 წლის ბრძოლა ირანის და კახეთის სამეფოს ლაშქრებს შორის. ადრე გაზაფხულზე შაჰ-აბას I-მა ყარჩიხა-ხანის სარდლობით საქართველოში გამოგზავნა ირანის დიდი ლაშქარი, რომელიც სოფ. აღაიანთან დაბანაკდა. ირანელთა მიზანი იყო კახელების გაწყვეტა და ქართლელების ირანში გადასახლება. ყარჩიხა-ხანმა კახეთის თავად-აზნაურთა რჩეული ლაშქარი თავისთან დაიბარა თითქოსდა შაჰის საჩუქრების გადასაცემად. კახელები "საჩუქრებისათვის" კარვებში შეჰყავდათ და თავებს ჰკვეთდნენ. 400-მდე კაცის მოკვლის შემდეგ ყიზილბაშთა მუხანათობა გამომჟღავნდა. კახელებმა ბრძოლით გაიკაფეს გზა კახეთისაკენ. ქართლ-კახეთი ყიზილბაშთა წინააღმდეგ აჯანყების სამზადისს შეუდგა.

1625 წლის გაზაფხულზე, აღაიანის ველზე გიორგი სააკაძის ლაშქარმა  დაამარცხა შაჰ-აბასის  ლაშქრის ერთი ნაწილი.

ყარჩიხა-ხანი (გ. 25 მარტი, 1625) — შაჰ აბას I-ის ერთ-ერთი გამოჩენილი სარდალი, ერევნელი სომეხი. ბავშვობაში ტყვედ წაიყვანეს, შემდეგ ჩარიცხეს შაჰ აბას I-ის ღულამთა რიგებში, სადაც დაწინაურდა, გახდა თოფანქჩიების სარდალი და თოფხანის ამირა. მიიღო სარდლისა და სპასალარის ხარისხი. იყო ქალაქ მეშჰედის მმართველი. ყარჩიხა-ხანი სარდლობდა ყიზილბაშთა იმ ლაშქარს, რომელსაც დავალებული ჰქონდა ქართლ-კახეთის ამოწყვეტა და აყრა-გადასახლება. 1625 წლის 25 მარტს ყარჩიხა-ხანი შვილთან ერთად მოკლა გიორგი სააკაძემ მარტყოფის ველზე.

აბას I, შაჰ-აბას დიდად წოდებული (დ. 27 იანვარი, 1571 ― გ. 19 იანვარი, 1629) — ირანის შაჰი (1587-1629) სეფიანთა დინასტიისა, შაჰ-მუჰამად ხუდაბანდას ძე, მხედართმთავარი. მის დროს სეფიანთა ირანი პოლიტიკურად ძალზე გაძლიერდა და თავისი ძლიერების მწვერვალს მიაღწია.