ზაზა ელგუჯას ძე ჩხაიძე დაიბადა 1972 წლის მარტში. უცოლშვილო. მსახურობდა “ავაზაში”, სერჟანტი.
დაიღუპა ტამიშთან დესანტის გადმოსხმის დროს 1993 წლის 2 ივლისს.
დაჯილდოვებულია მხედრული მამაცობისათვის.
ზაზა ჩხაიძეს შესახებ 1993 წლის 6-16 ოქტომბრის გაზეთ „ნებში“ სათაურით „პატარა ბიოგრაფია – დიდი სახელი“ ჟურნალისტი ირინე ზურაბაშლი წერდა: „მამა არ ტიროდა – არა, ზაზას მამა საოცრად ნაღვლიანი თვალებით მიყურებდა ღა მით უფრო ღრმად მისერავდა დამძიმებულ გულს. მინდა ვანუგეშო, დავაწყნარო, მაგრამ რას ეტყვი, რით ანუგეშებ სამუდამოდ გამწარებულ. მშტობლეს.
იქნებ, რაიმე მომიყვეთ თქვენი შვილის ბიოგრაფიიდან... – ამ ფურცელზე მთელი მისი ბიოგრაფიაა. მეტი ბიოგრაფია არ ჰქონდა. 2I წლისა იყო... ზაზა ელგუჯას ძე ჩხაიძე 1972 წლს 3 მარტს დაიბადა ლანჩხუთის რაიონის სოფ. ქვემო აკეთში. საშუალო სკოლის დამთავრების შემდეგ სწავლა განაგრძო ოზურგეთის ჩაის ტექნიკუმში. 1991 წელს, ეროვნული გვარდიის რიგებში გაიწვიეს. სავალდებულო სამსახურს იხდიდა ქალაქ თელავში. 1992 წლის მაისში თელავის ბატალიონის შემადგენლობაში იბრძოდა სამაჩაბლოში. სამხედრო ვალის მოხდის შემდეგ იბრძოდა გაგრაში მოხალასედ. გაგრის დაცვმის შემდეგ იბრძოდა „თეთრი არწივის“ შემაღგენლობაში გუმისთაზე. ამის შემდეგ გადაიყვანეს 1I4-ე ბატალიონ „ავაზაში“. დაიღუპა ტამიშთან 2 ივლისს დესანტის გადმოსხმის დროს. უცოლშვილო იყო. ოჯახში დედა, მამა დს “ერთი და დარჩა,
– ვერაფრით დავაკავე სახლში, ოთხჯერ გამეპარა: ბოლოს 12 აპრილს წავიდა სახლიდან, –ა მბობს ზაზას მამა. ვერაფერს ვეკითხები, მეშინია, რაიმე გაუფრთხილებელი შეკითხვით ტკივილი არ მივაყენო. ბატონი ელგუჯა სიტყვაძუნწია, მის თვალებში თუ ამოიკითხავ უსაზღვრო ტკივილს და უსაზღვრო სიყვარულს.
– პატარა იყო, ბაჭიას ვეძახდი...
ზაზა ჩხაიძე გმირულად დაიღუპა ტამიშთან დესანტის გადმოსხმის დროს. თავად ფეხში დაჭრილი, ბრძოლის ველიდან დაჭრილების გამოყვანისას მათ წინ ეფარებოდა, როცა ბოლო დაჭრილი გამოიყვანეს, თვითონაც სცადა გამოსვლა და ზუსტად ამ დროს სნაიპერის ტყვიამ განგმირა 21 წლის ჭაბუკი...
– ზაზა სხვანაირი იყო. საოცრად თბილი და კეთილი. საიდან იყო ამდენი სიმამაცე და უშიშროება ამ ერთ ციცქნა ბიჭში? – «მბობს მისი თანამებრძოლი ნანა ჩოხელი, – ბრძოლაში ყოველთვის წინ მიილტვოდა, უკან ღახევა არ იცოდა. ერთი სიტყვით, ზაზა ნამდვილი გმირი იყო. ყველა რომ ასეთი იყოს, საქართველო არასოდეს დამარცხდება.
ბაჭიამ პატარა ბიოგრაფია და დიდი სახელი დატოვა, სამშობლოსათვის თავდადებული მამულიშვილის სახელი. მისი სახელი შარავანდედით შეიმოსა.
ზაზა ჩხაიძე დასაფლავებულია ლანჩხუთის რ-ნის სოფ. აკეთში.
რევაზ ლორია
ფოტო ლანჩხთის კომისარიატი
ფოტო ოზურგეთის კომისარიატი
