საპატრიარქოს უწყებანი N16 21-27 აპრილი 2005წ გვ.24

მღვდელი ვლადიმერ აბულაძე და მთავარდიაკონი წერეთელი 1900-იანი წლები

ვლადიმერ დავითის ძე აბულაძე დაიბადა 1871 წლის 8 დეკემბერს, სოფელ ზედა საქარაში. დაამთავრა სრული კურსი ქუთაისის სასულიერო სემინარიისა. მედავითნეობა შეისწავლა მოწამეთას მონასტერში, საიდანაც 1892 წელს ეპისკოპოსმა გაბრიელმა (ქიქოძე) განამწესა საქარის ფერისცვალების ეკლესიაში წიგნის მკითხველად. 1897 წელს იმპერატორის ბრძანებით დაჯილდოვდა ვერცხლის მედლით. 1899 წლის 29 დეკემბერს თავისი მოძღვრის მღვდე-ლმონაზონ ავქსენტის წარდგინებით იმერეთის ეპისკოპოსმა ბესარიონმა (დადიანი) აკურთხა ჯერ დიაკვნად, ხოლო 1900 წლის 4 იანვარს კი მღვდლად და განამწესეს ლეკერთის ღვთისმშობლის ეკლესიაში. 1900 წლის 16 მარტიდან თავისივე თხოვნის საფუძველზე გადაყ-ვანილ იქნა გაღმა-ბოსლევის წმიდა გიორგის ეკლესიაში.

1901 წლის 20 ნოემბრიდან დაინიშნა გალობის და საღმრთო სჯულის მასწავლებლად ბოსლევის ორკლასიან სასწავლებელში. 1907 წელს დაჯილდოვდა საგვერდულით. 1918 წლის დეკემბერში მენშევიკური მთავრობის მიერ დათხოვნილ იქნა სამსახურიდან. 1919 წლის 15 სე-ქტემბერს შორაპნის სამაზრო ერობის გადაწყვეტილებით დაინიშნა სოფელ დაბლა საქარის სკოლის გამგე–მასწავლებლად. იმავე წლის 1 ნოემბერს გადაყვანილ იქნა ზედა საქარაში იგივე თანამდებობაზე. ჰყავდა მეუღლე მარიამ ბართლომეს ასული აბულაძე შვილები: ილია (შემდგომში ცნობილი მეცნიერი და აკადემიკოსი), ბიძინა, დავითი, თამარი, ნინო, ვლადიმერი. საქართველოში კომუნისტური ხელისუფლების მიერ ტაძრების დახურვის შემდეგ მამა ვლადიმერი იძულებული გახდა თავი დაენებებინა მსახურებისათვის. თუმცა ფარულად აღასრულებდა სამღვდელო წესებს. გარდაიცვალა ღრმად მოხუცებული 1962 წელს. დაკრძალულია სოფელ ზედა საქარის სასაფლაოზე. ფოტო მოგვაწოდა მამა ვლადიმერის შვილიშვილმა, ქალბატონმა დალი აბულაძემ.