1860წ. მელაანი (გურჯაანი) წმიდა სამების ტაძარი

ნათიძე   ილია დიაკონი, 1880წ. ბაკურციხე (გურჯაანი) ყოვლადწმიდა ღვთიმშობლის შობის ეკლესია, სიღნაღის მაზრა, 1860წ. მელაანი (გურჯაანი) წმიდა სამების ტაძარი 1901წ. არხოტი/ბზა (თეთრი წყარო) მიძნების/წმ. გიორგის ეკლესია

1885წ. ვანთა/ბუშეტის (თელავი) ხელთუქმნელი ხატის/სვეტიცხოველის ეკლესია

მაჭავარიანი   პეტრე სოლომონის ძე პრიჩეტნიკი, 1840წ. გურჯაანის მთავარანგელოზთა ეკლესია სიღნაღის მაზრა, 1850წ. მელაანი (გურჯაანი) ღვთიმშობლის მიძნების ეკლესია

ნათიძე  გიორგი მღვდელი, 1850-69წ ჩალაუბანი (გურჯაანი) , 1860-90წ. მელაანი (გურჯაანი) 

1871წ. მელაანი (გურჯაანი) წმიდა სამების ტაძარი

მაჭავარიანი  ევგენი პრიჩეტნიკი, 1890წ. მელაანი (გურჯაანი) წმიდა სამების ტაძარი, 1900წ. ოზაანი (სიღნაღი) სტეფანე პირველმოწამის ეკლესია, სიღნაღის მაზრა

გულიაშვილი  გიორგი მღვდელი, 1900წ. მელაანი (გურჯაანი) წმიდა სამების ტაძარი

მაჭავარიანი გიორგი მეფსალმუნე, 1900წ. მელაანი (გურჯაანი) წმიდა სამების ტაძარი

დავითაშვილი პეტრე ნიკოლოზის ძე მღვდელი

დავითაშვილი პეტრე ნიკოლოზის ძე, გარდაიცვალა 1943 წელს, წინამძღვარი მღვდელი, სოფელ მელაანის ყოვლადწმინდა სამების სახელობის ეკლესია (სიღნაღის მაზრა)

ცხოვრებისა და მოღვაწეობის შესახებ. საპატრიარქოს უწყებანი. თბილისი, 2018. 31 მაისი - 5 ივნისი. N 19 (889). გვ. 16 -20.

ნიკოლოზ გიორგის ძე ნათიძე (ფსევდონიმი — მელანია) (დ. 15 აგვისტო, 1853, ჩალაუბანი, ახლანდ. გურჯაანის მუნიციპალიტეტი, — გ. 4 თებერვალი, 1921, თბილისი, დაკრძალულია მელაანის ეკლესიასთან) — ქართველი მწერალი, დეკანოზი.

დაამთავრა თელავის, შემდეგ თბილისის სასულიერო სემინარია (1873). შემდეგ მასწავლებლობდა სოფელ ვეჯინში, მაგრამ სკოლის საპატიო მზრუნველ თავად მიხეილ ანდრონიკაშვილთან კონფლიქტის გამო პედაგოგობას თავი დაანება და 1885 წელს მღვდლად ეკურთხა. ჯერ ყარსის ოლქში განთავსებული მოზდოკის კაზაკთა პოლკის, შემდეგ კი გორის პოლკის მღვდლად მსახურობდა. 1904 წლიდან ცხოვრობდა თბილისში. ახლო ურთიერთობა ჰქონდა იმდროინდელ ქართულ ლიტერატურულ წრეებთან, განსაკუთრებით ვაჟა-ფშაველასთან. ახლოს იდგა ხალხოსნურ იდეოლოგიასთან. 1890-იან წლებში აქვეყნებდა მოთხრობებს ქართულ პრესაში. მათ შორის აღსანიშნავია: „ბნელო“ (1891), „კრიალოსანი“ (1894), „ნავარდობა“ (1899-1900), „ქედნის ღუღუნი“ (1904) და სხვ.