შოთა ქირია
მესამე წელია, რაც საქართველოს ხან ერთ, ხან მეორე კუთხეში ქართველებს მამულის ტერიტორიული მთლიანობის დაცვისათვის უხდებათ ბრძოლ. ჯერ იყო და რუსეთის მიერ წაქეზებულმა, ძმასავით მიღებულმა ოსებმა გვიმუხოლეს და როცა საქართველომ დამოუკიდებლობისათვის ბრძოლა დაიწყო.
შიდა ომი მოგვიწყეს. მინელდა ომი სამაჩაბლოში და იგივე განმეორდა აფხაზეთში. ყოველივე ამან ქართველ ახალგაზრდათა მხრებზე და ბედ-იღბალზე გა–
დაიარა. ერთ-ერთი იმათგანი, ვისაც ბედმა და მოქალაქეობრივმა მოვალეობამ იარაღი დააკავებინა ხელში, იყო შოთა ქირია. იგი დაიბადა ქალაქ რუსთავში. იქვე დაამთავრა 21-ე საშუალო სკოლა:
როგორც თითქმის ყველა მის თანატოლს, მასაც მრავალი ლამაზი ოცნებისა და ნატვრის შესრულება სწადდა. მისი ცხოვრება მხოლოდ იწყებოდა ღა წინ ბედნიერი მომავალი ჩანდა, მაგრამ დაიწყო ქართული ეროვნული გვარდიის ჩამოყალიბება და ისიც უყოყმანოდ ჩადგა მის რიგებში.
ჯერ ქალაქ ფოთში მსახურობდა. შემდეგ ჩოლოყაშვილის სახელობის პოლკი, რომლის წევრიც ის იყო, გორში გადაიყვანეს და პირველი საბრძოლო ნათლობაც იქვე ახლოს, სამაჩაბლოს მიწა-წყალზე მიიღო. 18 წლის ჭაბუკმა პირდაპირ ჩახედა სიკვდილს თვალებში და არ შედრკა.
მაშინ ვერ მოერია სიკვდილი. უკან დაიხია, მაგრამ დაიმახსოვრა ლამაზი, ' ვაჟკაცი ჭაბუკი და ხვაშიადის აღსრულება სხვა დროსთვის გადადო. ეს “სხვა dრო კი რამდენიმე თვის შემდეგ დადგა, როცა ნამდვილმა ძმებმა, რომლებთანაც საუკუნეების მანძილზე საერთო გვქონდა ჭირიც ღა ლხინიც, იგივე გაგვიკეთეს, რაც ოსებმა. საქართველოს ერთ-ერთი ულამაზესი კუთხე ცეცხლის ალში გაეხვია და სწორედ ამ ალშა დაიფერფლა 19 წლის შოთა ქირიას სიცოცხლე. 1992 წლის 01 სექტემბერს ეშერასთან ბრძოლაში მისი ტანკინაღმზე აფეთქდა.
ამბობენ – ღმერთს ვინც უყვარს, იმას სცდისო.
იმასაც ამბობენ – როცა მიწაზე ვინმე დაიღუპება, ცას ვარსკვლავი მოსწყდებაო. 1 სექტემბერს მოწყვეტილი ვარსკვლავის ნაცვლად შოთა ქირიას დისშვილებისა და ძმისშვილების სახელზე ანთებული ვარსკვლავები კიაფობენ,
ამ. ვარსკვლავებმა კი დიდხანს უნდა ინათონ აყვავებული და თავისუფალი საქართველოს თავზე, მამულის საამაყოდ და სათაყვანებელი ბიძის მოსაგონრად.
ფოოტო გადაღებულია გორში