მე-2 საარმიო კორპუსი 23-ე ბრიგადა მე-8 ბატალიონი წიგნიდან "საქართველოსთვის"
ადამ გვიჩიანი დაიბადა 1964 წელს ქალაქ სოხუმში. დაამთავრა სოფელ შრომის საშუალო სკოლა. გატაცებული იყო სპორტით,კერძოდ, ძიუდოთი. იყო ძიუდოისტთა კლუბის წევრი.
1982-1985 წლებში მოიხადა სამხედრო-სავალდებულო სამსახური ქალაქ სევასტოპოლის საზღვაო ფლოტში. 1964 წელს ჩაირიცხა ქალაქ ლვოვის სატყეო-ტექნიკურ უნივერსიტეტში. მალევე დაოჯახდა და ქალაქ სვოვში დამკვიდრდა. 1992 წელს, აფხაზეთში საომარი მოქმედებების დაწყებისთანავე ადამი სამშობლოში დაბრუნდა და თანასოფლელების მებრძოლთა ჯგუფს, მე-2 საარმიო კორპუსის 23-ე მექანიზირებული ბრიგადის მე-8 ბატალიონის მე-3 ასეულს შეუერთდა.
ვიდეო დაამუშავა დამ, თამარ გვიჩიანმა
ადამ გვიჩიანი კომანი-ამზარის ხიდთან განთავსებულ მეორე საგუშაგოზე მორიგეობდა შვიდკაციან ჯგუფთან ერთად. 1993 წლის 5 ივლისს,მტრის მორიგი შემოტევის დროს ორი მათგანი დაიჭრა. ადამმა ყველა მისი თანამებრძოლი სამშვიდობოს გაიყვანა,თვითონ კი უკან დაბრუნდა და მტერთან უთანასწორო ბრძოლაში გმირულად დაიღუპა.
საქართველოს პრეზიდენტის განკარგულებით სამშობლოს ტერიტორიული მთლიანობისთვის ბრძოლაში გამოჩენილი გმირობის,ვაჟკაცობისა და თავგანწირვისათვის ადამ გვიჩიანი, სიკვდილის შემდეგ, დაჯილდოვდა ვახტანგ გორგასლის I ხარისხის მედლით.
მარინა ნაჭყებია დ.1956წ. აფხაზეთის მებრძოლთა მკვლევარი დ. სოხუმი აფხაზეთი
მე-8 ბატალიონის III ასეული
დაიბადა 1964 წელს ქ. სოხუმში. 1981 წელს დაამთავრა ს. შრომის საშუალო სკოლა.
პარალელურად ეწეოდა სპორტს, იყო ძიუდოს კლუბის აქტიური წევრი. 1982-1985
წლებში მოიხადა სამხედრო სავალდებულო სამსახური ქ. სევოსტოპოლის საზღვაო
ფლოტში. 1986 წელს ჩაირიცხა ქ. ლვოვის სატყეო-ტექნიკური სახელმწიფო
უნივერსიტეტში. 1988 წელს შექმნა ოჯახი.
1992 წელს, როცა დაიწყო ქართულ-აფხაზური კონფლიქტი, ადამ გვიჩიანმა მიატოვა
უკრაინა და შეუერთდა მისი თანასოფლელების ასეულს, სადაც დაინიშნა
ოცმეთაურად. ომის დაწყებიდან რამოდენიმე დღეში ადამ გვიჩიანმა ორ
თანამებრძოლთან ერთად, ორი აფხაზი მებძოლი განაიარაღა და ტყვედ აიყვანა.
შემდგომ ეს ბოევიკები ცენტრალურ შტაბში იყვნენ გადაყვანილი.
1993 წლის 5 ივლისს, ადამ გვიჩიანი #2 საგუშაგოზე მორიგეობდა მისი ოცეულის 7
კაციან ჯგუფთან ერთად. ეს საგუშაგო კამანი-ამზარის ხიდთან იყო განლაგებული.
მცირერიცხოვანმა ჯგუფმა დიდი წინააღმდეგობა გაუწია მტერს, მაგრამ იცოდნენ, რომ
დიდხანს ვერ გაძლებდნენ. ადამ გვიჩიანმა თანამებრძოლებს უბრძანა ეცადათ
საგუშაგოს დატოვება და სხვა უახლოეს საგუშაგოზე გადასვლა. რამოდენიმემ
მოახერხა, ორი მებრძოლი დაიჭრა და შემდეგ ტყვეობაში აღმოჩნდნენ. ადამი დაეხმარა
თანამებრძოლებს საგუშაგოდან გასვლაში, თვითონ კი ადგილი არ მიუტოვებია,
მხოლოდ ღმერთია მოწმე, თუ რამდენ ხანს უმკლავდებოდა მტერს, ცხადია ის, რომ
გმირულად დაიღუპა ამავე საგუშაგოზე მტერთან ბრძოლაში.
ადამ გვიჩიანს სიკვდილის შემდეგ მიენიჭა „ვახტანგ გორგასლის I ხარისხის ორდენი“
(ბრძანება #00101 4.12.1994წ)
http://mematiane.ge/docs/1628446953611020e9a6a2b.pdf