მარინა ნაჭყებია დ.1956წ. აფხაზეთის მებრძოლთა მკვლევარი დ. სოხუმი აფხაზეთი

მე-8 ბატალიონის III ასეული

დაიბადა 1947 წლის 30 აგვისტოს, სოფელ კამანში. საშუალო სკოლის დამთავრების

შემდეგ გაიარა სამხედრო სავალდებულო სამსახური საბჭოთა არმიაში, რომელიც

დაამთავრა 1968 წელს. ჯარის დამთავრების შემდეგ მუშაობა დაიწყო კამანში

არსებულ მარმარილოს კარიერში. 1992 წელს, მასაც მოუწია იარაღის აღება, როგორც

ყველა ქართველს. დაიკავა ადგილი თანასოფლელებთან ერთად სამშობლოს

სადარაჯოზე.

1993 წლის 5 ივლისს ალექსანდრე პირველ საგუშაგოზე იდგა. სხვა

თანამებრძოლებთან ერთად ამ საგუშაგოზე იყო მისი მეუღლე მერი პაკელიანიც,

რომელმაც წინა დღეებში მცირე წლოვანი შვილები იქაურობას გაარიდა და წინა დღეს

უკან დაბრუნდა, მეუღლეს გვერდში დაუდგა. მათი საგუშაგო (საერთო საცხოვრებლის

პირველი სართული) სოფლის ბოლოში, ოდნავ ამაღლებულ ადგილას, ეკლესიასთან

ახლოს იყო, საიდანაც იგერიებდნენ მდინარეზე გადმოსულ მტერს. მათი თავშესაფარი

მტრის ჭურვებისგან უკვე იწვოდა და კამანელები ეძებდნენ გამოსავალს. მათ შორის

კიდევ ერთი მანდილოსანი იბრძოდა და გადაწყვიტეს ქალები მაინც გაცლოდათ

იქაურობას, გადარჩენის მიზნით და ეკლესიისთვის შეეფარათ თავი. პირველი მერი

გაეშურა, სხვები მტრის მიმართულებით ისვროდნენ, რათა მერის მოესწრო

უსაფრთხოდ მისვლა დანიშნულების ადგილამდე. თუმცა მტერს ამ დროისთვის უკვე

სამ მხრიდან ალყაში მოექციათ მათი საგუშაგო. მერიმ ეკლესიის ეზოს კარებამდე

მიაღწია მხოლოდ და დაიჭრა, ის ეზოს შესასვლელშივე დაეცა. ეს მძიმე სურათი მისი

მეუღლის თვალს არ გამოპარვია და ალექსანდრეს სიცოცხლე უკვე სულიერად აქ

დასრულდა!

ბრძოლა ისევ გრძელდებოდა და ამ საგუშაგოზე ისედაც მცირერიცხოვანი მებრძოლი

სულ შეთხელდა. არავის არ უნახია ალექსანდრეს ბოლო წუთები, მაგრამ ფაქტი ის

არის, რომ მეუღლეს სიკვდილის მერე თვითონაც სიცოცხლის ბოლო წუთამდე

იბრძოლა და გმირულად შესწირა თავი მეუღლის, კამანის და სამშობლოს სიყვარულს!

მათ ორი ვაჟკაცი დარჩათ, დავითი და დიმიტრი, რომლებიც ახლო

ნათესავებმა გაზარდეს.

http://mematiane.ge/docs/1628446953611020e9a6a2b.pdf