ოთარ ფერაძე 1946-03/02/93წ ბატონი ოთარი, ასე ვეძახდით „ავაზელები“ მას, რადგან ის 47 წლის იყო,

ჰყავდა მეუღლე – ქალბატონი დალი, სამი შვილი, ორი შვილიშვილი და იყო დიდი ოჯახის პატრონი და დიდი ადამიანობის მქონე პიროვნება. ის ჩვენი მამაც იყო და მეგობარიც, ჩვენ ვთვლით, პოეტმა მიხეილ ქვლივიძემ რომ ბრძანა: „კაცი, რომელიც დააკლდა ქალაქს“, ნამდვილად დააკლდა ბატონი ოთარი ქუთაისს და დააკლდა ჩვენს სულს, გულს და მთლიანად საქართველოს, მან თავისი კაცურ-კაცობით მოიხადა ვალი ოჯახის,

მეგობრებისა და სამშობლოს წინაშე. თუ არა სამშობლოს უანგარო სიყვარული, სხვა რა ამოძრავებდა ამ ბედნიერ კაცს, ოჯახით დახუნძლულს,რომელიც მიწის ყივილის პირველივე დაძახებაზე დადგა სამშობლოს სადარაჯოზე, ლამაზი ბიოგრაფიის მქონე ადამიანი,მოხალისედ ჩაეწერა 114-ე ბატალიონ „ავაზაში“, ჰქონდა უფროსი ლეიტენანტის წოდება, იბრძოდა მამულის დასაცავად და1993 წლის 3 თებერვალს აფხაზეთში, მტრის ტყვიამ შეაჩერა მამულისათვის ანთებული მისი გულის ფეთქვა გმირულად მოიხადა ვალი ყველას წინაშე. მსუბუქი იყოს ბატონი ოთარისთვის ქალაქ ქუთაისში წყალტუბოს გზატკეცილზე ავტოქარხნის ახალ სასაფლაოზე დაყრილი მიწა.

ოთარ ფერაძე სიკვდილის შემდეგ დაჯილდოვდა მედლით "მხედრული მამაცობისთვის".