1923წ. ბერდიაკვანი მარტყოფი (ნორიო, გარდაბანი) ღვთაების მონასტერი

1923 წლის 19 აპრილს მარტყოფის აღმასრულებელმა კომიტეტმა აღწერა მონასტერი. მეორე დღეს მამა გერმანე წერილს უგზავნის საკათოლიკოსო საბჭოს: ,,მონასტრის საძმო შესდგებოდა 12 კაცისაგან (ჩვენთვის ცნობილია ცხრა ბერის ვინაობა, ვინც იმ პერიოდში მარტყოფის მონასტერში მოღვაწეობდა, ესენი იყვნენ: არქიმანდრიტი გერმანე, მღვდელმონაზონი ევაგრე დიასამიძე, მღვდელმონაზონი ხარლამპი ხომასურიძე, მღვდელმონაზონი ანტონი ოროჟანდოვი, მღვდელმონაზონი იოანე მაისურაძე, ბერდიაკონი იოსები ხარაზიშვილი, ბერდიაკონი აითალა ძამაშვილი, ბერდიაკონი იოაკიმე რამაზაშვილი, ბერი იოსები მელაძე, გარდა საქონლის მწყემსისა და ერთი კურატი ბიჭისა. ამ 14 კაციდან დასტოვეს მონასტერში ბრმანი, მკელობელნი და მოხუცებულნი, სულ 6 კაცი და ერთი ჯეელი ბიჭი. ბერდიაკონი აითალა მომვლელად უძლურია. მწყემსი და კურატი სრულიად დაითხოვეს. 

1914 წლის 22 სექტემბერს მამა ნაზარი თხოვნით მიმართავს სინოდალურ კანტორას: „გთხოვთ ნება დამრთოთ ბერად აღვკვეცო და დიაკვნად მიკურთხოთ ჩემივე მონასტრის მორჩილი კონსტანტინე სუმბაძე, რომელიც კარგადაა მომზადებული ჩემს მიერ“. ბაქოს ეპისკოპოსმა პიმენმა შემდეგი მინაწერი გააკეთა ამ თხოვნაზე: „უარი ეთქვას მამა ნაზარს, თუ ასე სჭირდება მონასტერში დიაკონი, მაშინ მარტყოფის მონასტრიდან გადაიყვანოს ბერდიაკონი იოსები (ხარაზაშვილი)“.