1816 წ. 27 მარტს საქართველო-იმერეთის სინოდალური კანტორის პროკურორი ჭილაშვილი იმყოფებოდა გარეჯის ლავრაში და იქიდან, ჩავიდა რა სოფელ ხაშმში, სინოდალურ კანტორას გაუგზავნა წერილი. იგი მიიჩნევდა, რომ მონასტრის წინამძღვრის გარეშე დატოვება არ იყო – გამართლებული და საძმოს სჭირდებოდა ახალი იღუმენი. ასეთ კანდიდატად იგი მოიაზრებდა გარეჯის ნათლისმცემლის მონასტრის მღვდელ-მონაზონ იოსტოსს (ანდრონიკაშვილი). ეს ის იოსტოსია, რომელიც თან ახლდა ფარნაოზ ბატონიშვილს 1804 წ. აჯანყების დროს, და მასთან ერთად დააპატიმრეს. თავის მხრივ, სინოდალურმა კანტორამ გაუგზავნა შეკითხვა მეუფე დოსითეოსს და სთხოვა თავისი აზრი გამოეთქვა ამ საკითხთან დაკავშირებით. 1816 წ. 17 მაისს მეუფე დოსითეოსმა კანტორას აცნობა, რომ მამა ზოსიმე თავის მოვალეობას ასრულებს კეთილსინდისიერად და პატიოსნად, არ აქვს არანაირი დარღვევები და არის გამოცდილი მოღვაწე. თანაც, შეიძლება გარკვეული დროის მერე მამა ილარიონი კვლავ დაუბრუნდეს თავის ძველ ადგილს და გამართლებული არ იქნება, რომ მას წავართვათ წინამძღვრობაო. საქმე დაიხურა და მამა იოსტოსი მხოლოდ მონასტრის რიგით წევრად გადაიყვანეს.