ანდრონიკაშვილი ივანე მალხაზის ძე (11 ნოემბერი, 1798-19 სექტემბერი, 1868) 

თავადი, კავალერიის გენერალი (1867), 1849-56 თბილისის გუბერნიის გენერალ-გუბერნატორი, „წმ. გიორგის“ IV ხარისხის (1830), III ხარისხის (1853), „წმ. ალექსანდრე ნეველის“ ორდენები (1854) და ოქროს ხმალი (მამაცობისათვის); დაბადების ადგილი: სოფელი ქოდალო, ახლანდელი გურჯაანის რაიონი.

რუსეთის არმიის კავალერიის გენერალი (1868). 1824 წელს მაიორის ჩინით (პირადი სურვილით) კავკასიაში ნიჟნი–ნოვგოროდის  დრაგუნთა პოლკში გადაიყვანეს. მონაწილეობდა რუსეთ–ირანის (1826–1828) და რუსეთ–ოსმალეთის (1828–1829) ომებში. თავი გამოიჩინა ელიზავეტოპოლის, ჯევან–ბულახის, სარდარაბადის, ერევნის, ახალციხისა და ბაიბურთის ბრძოლებში. 1841 წელს მიიღო გენერალ–მაიორის ჩინი. 1849 წელს დაინიშნა თბილისის სამხედრო გუბერნატორად. ყირიმის ომის (1853–1856) დროს კავკასიის ფრონტზე, ახალციხესთან ბრძოლაში (1853 წლის 14 ნოემბერი) 5–ათასიანი რაზმით დაამარცხა ალი–ფაშას 20–ათასიანი კორპუსი, ხოლო 1854 წელს მდინარე ჩოლოქთან გაანადგურა სელიმ–ფაშას 30–ათასიანი კორპუსი. დაჯილდოებული იყო მრავალი საბრძოლო ორდენით.

წყარო: საქართველო: ენციკლოპედია: ტ.I.–თბ., 1997.–გვ.151

Андронников (Андроников) Иван Малхазович, князь  (1798 – 19.09.1868)
            генерал-майор с 01.01.1842
            генерал-лейтенант с 06.12.1850
            генерал от кавалерии с 14.06.1868

http://www.nplg.gov.ge/bios/ka/00005350/

https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%90%D0%BD%D0%B4%D1%80%D0%BE%D0%BD%D0%B8%D0%BA%D0%BE%D0%B2,_%D0%98%D0%B2%D0%B0%D0%BD_%D0%9C%D0%B0%D0%BB%D1%85%D0%B0%D0%B7%D0%BE%D0%B2%D0%B8%D1%87