იმედა ენთაზის ძე ირემაძე დაიბადა 1967 წლის 13 ივლისს ცაგერის რაიონის სოფელ ნასპერში. დედამისი დალი ვარლამის ასული ჩხეტიანი და მამამისი ენთაზი სოფლის მეურნეობაში დასაქმებული, ალალი და პატიოსანი მშრომელი ადამიანები არიან. იმედამ ბავშვობა ამ სოფელში გაატარა. სწავლობდა ნასპერის არასრულ საშუალო სკოლაში, იყო საოცრად გულისხმიერი, პატიოსანი, სულგრძელი ბავშვი. უყვარდა სუსტების გამოსარჩლება, ყოველგვარ საქმეში ახასიათებდა პირდაპირობა და კეთილსინდისიერება.

1984 წელს დაამთავრა ღვირიშის საშუალო სკოლა და ჩაირიცხა ქუთაისის სამთო სამშენებლო ტექნიკუმში. მოიხადა სავალდებულო სამსახურიც მონღოლეთში, საიდანაც უფროსობის მიერ მრავალი მადლობითა და ქების სიგელით დაბრუნდა 1988 წელს.

მისი ოცნება იყო პატარა წვლილი მაინც გაეღო უსამართლობისა და დამნაშავეობის წინააღმდეგ ბრძოლაში, ამიტომ არავის გაკვირვებია, რომ უკვე გარკვეული გამოცდილების მქონე ბიჭს გულმა მილიციაში მუშაობისაკენ გაუწია. მილიციაში მუშაობის პერიოდში გამოავლინა საზრიანობა, ნებისყოფა და სიმტკიცე, თავმდაბლობა და მამაცობა, უანგარო სიკეთის ქმნისკენ მიდრეკილება, ყველა ეს თვისება ისე ჰარმონიულად იყო შერწყმული მასში, რომ აქ გატარებული სულ რაღაც 2 წელი გახდა მისი პიროვნების მთელი სისრულით წარმოჩენის პერიოდი. ვისთან არ მეგობრობდა, ვინ არ იცნობდა. არც სოფელს აკლებდა ყურადღებას და მზრუნველობას, მისი მრავალშვილიანი ოჯახი შესამჩნევად წამოიმართა წელში, ხოლო სამსახურში ყველაზე რთული დავალებების •შესრულების დროს მისი დიდი იმედი ჰქონდათ. 

22 წლის ბიჭის სულში ნამდვილი პატრიოტული გრძნობა გამოვლინდა მაშინ, როცა ქართლის მიწა-წყალს იარაღით დაცვა დასჭირდა ოსი ექსტრემისტების წინააღმდეგ ბრძოლაში, იგი მაშინვე გაემართა სამაჩაბლოში, 

იმედა გრძნობდა რომ მეტის ცოდნა იყო საჭირო,ამიტომ არც ის გაკვირვებია რომ როცა,1991 წლის სექტემბერში მილიციის  უმაღლესი კურსის სტუდენტი გახდა,ყველამ, როგორც ერთმა ისე გაიხარა მისი წარმატებებით.1992 წლის 1 აპრილს მამაცურად შეეწირა სამშობლოს.