ვალერიან გიორგაძე (დ. 1893, ქუთაისი — გ. 22 აგვისტო, 1938) — ქართველი სამხედრო მოღვაწე, კომდივი. 1913 წელს დაამთავრა ალექსეევსკის სამხედრო სასწავლებელი და მიიღო ოფიცრის ჩინი. მონაწილეობდა პირველ მსოფლიო ომში, მსახურობდა ციმბირის 1-ელ გამნაღმველთა ბატალიონში, სადაც მიიღო შტაბს-კაპიტნის ჩინი. 1917 წლის თებერვლის რევოლუციის შემდეგ იგი აირჩიეს ბატალიონის კომიტეტის თავმჯდომარედ. 1918 წელს გაწევრიანდა წითელ არმიაში და მონაწილეობდა რუსეთის სამოქალაქო ომში.

სამოქალაქო ომის შემდეგ მსახურობდა პასუხისმგებელ პოზიციებზე ჯარში. 1921-1923 წლებში იყო საქართველოს სსრ სამხედრო და სამხედრო-საგანმანათლებლო დაწესებულებების აპარატის უფროსი. სკკპ(ბ) წევრი 1922 წლიდან, 1923 წლის თებერვლიდან 1924 წლის ნოემბრამდე — ამიერკავკასიის ფედერაციის სპეცდანიშნულების რაზმის (ЧОН) უფროსი. 1924 წელს საქართველოში ამბოხების ჩახშობის წევრი. 1924 წლის ოქტომბრიდან — კავკასიური წითელი ფირმის არმიის (ККА) ხელმძღვანელი. 1928-1931 წლებში იყო მე-2 ქართული მსროლელი დივიზიის მეთაური, 1934 წლიდან საქართველოს სსრ თავდაცვის, ავიაციისა და ქიმიური მშენებლობის ხელშემწყობი საზოგადოების (ОСОАВИАХИМ) თავმჯდომარე. 1936 წელს მიენიჭა კომდივის ჩინი.

დაჯილდოებულია საქართველოს სსრ-ის შრომის წითელი დროშის ორდენით (1931).

დააპატიმრეს 1937 წლის 20 ივნისს საბჭოთა რეპრესიების პერიოდში. სსრკ უზენაესი სასამართლოს სამხედრო კოლეგიის მიერ, 1938 წლის 22 აგვისტოს მიესაჯა დახვრეტა ანტისაბჭოთა მოძრაობაში მონაწილეობის ბრალდებით. სასჯელი იმავე დღეს განხორციელდა. 1957 წლის 30 მაისს, სამხედრო კოლეგიის მიერ რეაბილიტირებულ იქნა სიკვდილის შემდეგ.